بازگشت همه به سوی اوست ...

1390/3/31 2:50

نویسنده : نانا

468 بازدید

اشتراک گذاری

شکوفه ی بهار نارنجم

اومدم تا برات از ماجراهای بعد از سفرمون بگم ...

پنجشنبه .. 19 خراد ...

مراسم عقد خاله معصومه و بهزاد بود و مامانی پریشون احوال به این طرف و اون طرف میرفت ... صدای زنگ تلفن میاد و بابایی گوشی رو بر میداره ... و من از این خواب پریشون بیدار میشم ... دختر خاله فاطمه بود ... از بابایی خواست تا گوشی رو به من بده ... با بی حوصلگی گوشی رو برداشتم ... بعد از سلام و احوالپرسی با صدایی پر از استرس گفت میخواد یه خبری بهم بده ... ته دلم خالی شد ... خبر بدی بود ... گفت که خاله معصومه توی جاده تصادف کردند و الانم توی بیمارستانه ... شوکه بودم .. چقدر زود خوابم تعبیر شده بود ... امروز روزه ام و امشب شب لیلت الرغائب... فقط به سلامتی خاله جون فکر میکنم

با دلنگرانی به بابایی قضیه رو گفتم ... اونم به دایی زنگ زد تا ماجرا رو بپرسه ... دایی تو راهه سمنان بود و گفت که توی راه برگشت از مشهد .. نزدیک سمنان تصادف شده بهزاد و امیر و صبورا سالمن و معصومه حالش خوب نیست ... انگار که آب یخ روی تنم ریختن ... نمیدونستم چکار کنم ... از طرفی بابابزرگ و مامان بزرگ خبر نداشتن که تصادف شده ... به خواهرام زنگ زدم و جویا شدم .. همه نگران بودن ... ولی کاری از کسی بر نمیومد ... باید صبر میکردیم تا دایی بره سمنان و ببینه چه خبره... وای که اون چند ساعت چقدر دیر گذشت ... همه چیز به ذهنم خطور میکرد ... حتی مراسم تشییع ... بالاخره ساعت 5 بعدازظهر با دایی تماس گرفتم و خبرای بدی شنیدم ... خاله معصومه در اثر ضربه ای که به سرش وارد شده بود در اغما به سر میبرد ... حالا همه نگران این بودن که این خبر رو چطور به بابابزرگ و مامان بزرگ برسونن ... ساعت 7 غروب با دوتا دیگه از خاله هات راهی خونه مامان بزرگ شدیم ... روزه بودیم ... اونا هم روزه بودن ... پس صبر کردیم تا وقت افطار بشه ... هرچند حس مادری و پدری به دلشون دلشوره انداخته بود ... چون مدام ازما خبر میگرفتن که امروز به معصومه زنگ زدیم یا نه ...

همه سعی داشتیم خودمون رو نگهداریم تا بعد از افطار ... افطار خورده شد ... و با گفتن این جمه که معصومه تصادف کرده و بیهوشه خبر داده شد ...

هیچوقت دلم نمیخواست گریه پدر و مادرم رو ببینم ... ولی دیدم ... بابابزرگ چون قلبش مریضه یکم بد حال شد و ما گریه کنان سعی داشتیم تا آرومشون کنیم ...بابا بزرگ و مامان بزرگ ساعت 12 شب راهی سمنان شدند ...

و من تا صبح اشک ریختم ...

جمعه ... 20 خرداد ...

خبرخوبی به گوشمون نرسیده ... وضع خاله در همون حالت ثابت مونده ... هوشیاری 3 ... تنفس 8 ... ضربان قلب 4 ... فشار 9 ... تا غروب توی خونه راه رفتم و منتظر برگشت بابابزرگ اینا بودم ... ساعت 4 برگشتند و دوباره گریه و بی تابی ...

شنبه ... 21 خرداد ....

همه دارن برای سلامتی خاله دعا میکنن ... دایی رضا و دایی محمد از شبی که رفتن سمنان هنوز برگشتند ... هر یک ساعت با تلفن گزارشها میرسه ... همه در اضطرابن ... هیچ کس حرفی نمیزنه ... فقط ذکر و دعا شنیده میشه ...

یکشنبه ... 22 خرداد ...

با بابایی راهی سمنان شدیم ... قلبم توی سینم جا نمیشد ... تا اونجا هیچ حرفی شنیده نشد ... میخواستم خواهرم رو ببینم ... برام گفته بودن که همه جاش سالمه .. انگار که خوابه ... رفتم بالای سرش ... دایی جون سفارش کرده بود که گریه نکنم ... چون میشنوه و ممکنه حالش بدتر بشه ... با آرامش بالای سرش رفتم ... باهاش حرف زدم ... ازش خواستم که برگرده و بچه هاش رو تنها نذاره ... بوسیدمش و اومدم بیرون از اتاق ... سرم رو تو بغل بابایی گذاشتم و های های گریه کردم ... چقدر مظلوم روی تخت افتاده بود ...

دوشنبه ... 23 خرداد ...

برای دایی رضا مسیج میدم و میگم که بره بالای سرش و چند تا سوره قرآن و دعای مخصوص رو بخونه

انجامشون میده ... بعدش حال خاله رو ازش میپرسم ... حالش بدتر شده .... تنفس 4 ... و بقیه ثابت ...از نظر پزشک ها دیگه امیدی نیست و باید منتظر معجزه بود ... اضطراب تمام فضای خونه رو پر کرده ... فامیلها دسته دسته میان و میرن ... و همه برای شفای خاله دعا میکنند ... شب مراسم دعای توسل برگزار میشه ...

سه شنبه ... 24 خرداد ...

اوضاع همونجوره ...از طرف پزشک خاله جون پیشنهاد اهدا عضو داده میشه ... هیچکس به خودش اجازه نمیده که به بابابزرگ بگه ... همه دارن به چیزای دیگه فکر میکنن ... شاید به مراسم ختم و تشییع ... همه به جز پدر و مادرم ... ... دایی محمد برگشته و بابابزرگ و مامان بزرگ رو برده سمنان تا پزشک خاله پیشنهادش رو بهشون بگه ... بابابزرگ قبول نمیکنه و غروب میان خونه ... شب برای دومین بار دعای توسل برگزار میشه ...

چهارشنبه ... 25 خرداد ...

بازم خبر بد ... تنفس 0 ... ضربان قلب 2 ... خاله جون فقط با دستگاه زندست ... همه حالشون بده ... دکترا گفتن پدر و مادرش بیان و برای آخرین بار ببیننش ... هر کس یه گوشه داره گریه میکنه ... انگارهمه دارن خودشون رو آماده میکنن ... بابابزرگ داره به پیشنهاد دکترها فکر میکنه ولی هنوزم ته قلبش راضی نیست ... عصر یکی از پزشکای فامیل میاد تا با بابابزرگ صحبت کنه.... نظرش رو میگه و بابابزرگ مطمئن میشه که هیچ راه برگشتی برای خاله نیست جز معجزه خداوند ... تصمیم میگیره تا رضایت بده و دستگاه ها از بدن خاله جدا بشه ... چه تصمیم سختیه برای یک پدر ... شب برای بار سوم دعای توسل برگذار میشه و اینبار همه زار زار گریه میکنند ...

ساعت 12 شب زنگ تلفن به صدا در میاد ... دایی محمد گوشی رو برمیداره ... بعدش میره توی حیاط ... مردای خونه یکی یکی میرن تو حیاط و دیگه برنمیگردن ... میرم تو حیاط ... هر کس یه گوشه نشسته و داره گریه میکنه ... دایی محمد که تا امروز جلوی خواهراش بغضش رو خورده بود ...زار میزد ... اما بیصدا ... سوال میکنم ... وبهم میگن که خاله جونت قلبش ایستاده و همه چیز تموم شده ... وسط حیاط میشینم ... گریم نمیاد ... دارم بقیه رو نگاه میکنم ...باورم نمیشه ... حالا داریم به بابابزرگ فکر میکنیم ... بابایی دیگه طاقت نیاورد وسط حیاط های های با صدای بلند شروع کرد به گریه و بقیه هم همراهیش کردند ... بابابزرگ هراسون اومد تو حیاط ... و دایی محمد بهش گفت که دخترش از دنیا رفته ... اونم فقط خداروشکر کرد ... ولی حالش روبراه نبود ...

تصمیم گرفته شد که شبونه برن سمنان و فردا بدن خاله جون رو بیارن تهران ... دایی رضا و دایی محمد و آقا حشمت راهی سمنان میشن ... توی خونه گریه های مامان بزرگ و خاله ها بلند شده ... فامیلهای نزدیک شبونه اومدن ... مامان بزرگ بعد از آروم شدن میره تا بقچه خاله جون رو آماده کنه ... کفن که از کربلا رسیده ... برد یمانی که از مکه اومده ... آب زمزم ...تربت امام حسین ... همه توی بقچه ترمه پیچیده میشه ... سوره تبارک بر روی آب خونده میشه و همه تا صبح بیدارن .. امشب ماه هم گرفته بود ...

پنچشنبه ... 26 خرداد ...

امروز روزه گرفتم ... اولین روز اعتکاف ... 13 رجب ... خدا چه عیدی بزرگی به بابابزرگ داد ...از صبح خونه شلوغه ... فامیلا میان و میرن ...اما اینبار به جای دعا همه تسلیت میگن ... تا ساعت 12 کارهای ترخیص خاله انجام میشه و ساعت 3 بابا اینا میرسن خونه ... دوباره صدای ناله بلند میشه ... همه دارن از این روز بزرگ حرف میزنن و میگن که خاله چه سعادتی داشت ...تو ماه رجب رفت زیارت قم ... بعدشم مشهدالرضا ... و در شب ولادت امیرالمومنین فوت کرد ... چی بهتر از این ؟ ... فقط خدا میدونه که قسمت آدما چیه ... فردا صبح بدن تشییع میشه ... لباسهای مشکی آماده میشه و همه نگران فردا هستند

جمعه ... 27 خرداد ...

تشییع جنازه در سیلی از جمعیت انجام میشه ... نمیدونم از کدوم لحظش بگم ... از اون وقتی که از قاب پنجره تابوت رو دیدم که وارد حیاط میشه ... یا از اون وقتی که روی خواهرم رو باز کردم و صورت خوشگلش رو پیچیده شده توی کفن دیدم ... آه آه آه .... خیلی سخته

شنبه ... 28 خرداد ...

مراسم سوم و هفتم با صلاح دید بابابزرگ با هم برگزار میشه ... چون خیلی ها از شهرستان اومدن و میخوان برگردن ... مراسمی خوب و لایق خاله جون ... اما چقدر سخته که توی مراسم ختم همه شما رو به چشم صاحب عزا ببینند ...

این چند روز مدام درحال رفت و آمد به خونه مامان بزرگ هستیم ... نمیشه تنهاشون گذاشت ...

عزیز دلم ... خاله جونت فقط 28 سالش بود ...یعنی 2 سال از مامانی بزرگتر بود ... خیلی زود بود برای پرپر شدنش ...حالا فقط 3 تا خاله داری ... و یه دنیا پر از خاطره از خاله معصومه ...

روزای سختی رو میگذرونیم ... این همه ی اون چیزی نبود که میخواستم برات بگم ... دلم میخواست از تک تک لحظه های سختی که گذروندم و میگذرونم برات بنویسم ... ولی نمیتونم ... قدرتش رو ندارم ...

خداوند به پدر و مادرم صبر بده

خداوند عاقبت بچه های خاله معصومه رو به خیر کنه

خداوند سایه هیچ پدر و مادری رو از سر بچه هاش کم نکنه

الهی آمین

پسندها (0) پسندیدم

شما اولین مشوق باشید!

مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی

نظرات (22)

مامان ایلیا
31 خرداد 90 2:52

عزیز دلم دقیقا می تونم بفهمم که چه لحظه هایی را سپری می کنی.سال 85 دقیقا مشابه این حادثه واسه ما پیش اومد.خواهرم فقط 2 سال از من بزرگتر بود .27 سالش بود 1 سال و 3 ماه بود که عقد کرده بود.پزشکی را تمو م کرده بود و پزشک اورژانس بود.تازه امتحان تخصص داده بود. ساعت 3 روز 5 شنبه بود که خبر تصادفشو وقتی از سر کار بر می گشت شنیدیم.جزییاتش واقعا عذابم میده.همون روز به ساعت نکشیده خواهر مهربون و معصومم رفت پیش خدا و ما موندیم و یه زخم بدون مرهم و هزاران هزار خاطره و چرا؟ولی عزیز دلم صبور باش که جز صبر کاری نمی شه کرد.اونا پیش ما هستن من اینو با تموم وجودم حس می کنم..اونا فرشته ان که زمین گنجایش وجود پاکشو نو نداشت.....

سما
31 خرداد 90 8:13

سلام عزیز دلم واقعاً نمی دونم چطوری این غم بزرگ رو بهت تسلیت بگم به حدی سخته که تا کسی نچشه نمی تونه درکش کنه خدا نصیب هیچ کس نکنه نمی دونی چطوری با هر جمله ات بغض دلم ترکیده چون خودم داغ خواهر دیدم فقط از خدا می خوام به همتون مخصوصاً مادرتون صبر و آرامش بده خیلی متاثر و متاسف شدم نارینه عزیزم امیدوارم آخرین غمتون باشه

مامان آريا
31 خرداد 90 8:48

سلام عزيزم بهت تسليت مي گم اميدوارم خدا به همتون صبر بده من خوب دركت مي كنم چون سال 84 درست يكساعت به سال تحويل من خواهر بزرگم كه اونموقع 28 سالش بود به همراه پسر 5 سالش و از دست داده در اثر گاز گرفتگي تازه 10 ماه بعد پدرم از اين غم دق كرد و اونم از دست داديم مي دونم خيلي سخته مي دونم تموم لحظاتتون چگونه و چطوري گذشته خدا به پدر مادر صبر بده و بتونن اين داغ بزرگو تحمل كنن نمي گم فراموش چون هيچوقت فراموش نمي شه منم در غم خودتون شريك بدونين داغ عزيز خيلي سخته

مامان آريا
31 خرداد 90 8:50

با افتخار لينكتون كردم اگه افتخار دوستي شما رو دارم

آیرین
31 خرداد 90 12:45

عزیزممممممم . واقعا" نمیدونم چی بگم یکم آرومت کنه ......... فقط میتونم از خدای بزرگ بخوام به تو دوست گلم و خانواده محترم صبر بده . روحش قرین رحمت ...... تسلیت میگم عزیزم . غم آخرت باشه گلم

setareh
31 خرداد 90 13:01

عزیزه دلم واقعا متاسفم تسلیت میگم انشاا...غمه اخرتون باشه و خدا بهتون صبر بده ... خدا رحمتشون کنه .............بوسسسسسسس

سمیه
31 خرداد 90 13:04

کلی نوشتم ....خطا داد....تسلیت میگم....غم آخرت باشه

اکرم
31 خرداد 90 14:16

الهیییییییییییییییییییییییییییییی بمییییییییییییییرم برات نارینه جوووووونم چی کشیدی تو عزیز دلم این چند وقت متاسفم بهت تسلیت میگم خدا به تو و پدر و مادرت و کل خانوادت صبرررررررررررررررر بده ....... ببخشید بعدا بهت سر میزنم ..... گررررررریههههههه

سارا
31 خرداد 90 18:53

الهی... نارینه جونم. انقدر این چند وقته تو یادت بودم. خیلی سراغتو از بچه ها گرفتم. دیشب که همش می گفتم کاش یه شماره تماسی ازت داشتم. خیلی دلم پیشت بود. خدا بهتون صبر بده. خدا به پدر و مادرت صبر بده. خدا پناه بچه هاش باشه. ان شاءالله که روحش شاد باشه. تسلیت میگم عزیزم.

مامان تربچه
31 خرداد 90 19:33

الهی بمیرم نانا جون نمیتونم تصورش رو بکنم که الان توی چه حالی هستی واقعا نمیدونم چی بگم جز این که خدا صبرتون بده خدا خواهرت رو رحمت کنه بغض سنگینی گلوم رو گرفته و مبهوتم از این اتفاقی که برات افتاده

سارای
1 تیر 90 2:49

نارینه عزیزم از صمیم قلب بهت تسلیت میگم امیدوارم روحشون قرین رحمت الهی باشه وخدا بهتون صبر بده.

مامان رها
2 تیر 90 12:50

سلام گلم خیلی وقت بود بهم سر نمیزدیم امروز گفتم بزار ببینم چه میکنی که این پست را دیدم خیلی خیلی نارحت شدم تسلیت میگم خدا بیامرزه و به شما هم صبر بده دعا کنید از صبر حضرت زینب بگیرید

مامان آريا
4 تیر 90 11:17

______(¯`:´¯) _____ (¯ `•✦.•´¯) _____ (_.•´/|\`•._) _______ (_.:._)__(¯`:´¯) __(¯`:´¯)__¶__(¯ `•.✦.•´¯) (¯ `•✦.•´¯)¶__(_.•´/|\`•._) (_.•´/|\`•._)¶____(_.:._)_¶ __(_.:._)__ ¶_______¶__¶¶ ____¶_____¶______¶__¶¶ ¶¶ _____¶__(¯`:´¯)__¶_¶¶¶¶ ¶¶¶¶ ______(¯ `.✦.•´¯)_¶¶¶¶¶ ¶¶¶¶¶ ______(_.•´/|\`•._)¶¶¶¶¶¶ ¶¶¶¶¶¶ _______¶(_.:._)_¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶¶¶¶¶¶ ¶_______¶__¶__¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶¶______¶_¶_¶¶¶¶(¯`:´¯)¶¶¶¶¶ ¶¶¶¶¶(¯`:´¯)¶ _¶(¯ `•✦.•´¯)¶¶¶ ¶¶¶(¯ `.✦.•´¯ )¶ (_.•´/|\`•._)¶ ¶¶¶(_.•´/|\`•._) ¶¶ (_.:._)¶¶ ¶¶¶¶¶¶(_.:._)¶¶¶_ ¶¶¶¶ ¶¶¶ __¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶(¯`:´¯) ¶¶ ¶¶¶ ______¶¶¶¶¶(¯ `•.✦.•´¯)¶¶ ¶¶¶ ____¶¶¶¶ ¶¶ (_.•´/|\`•._)¶¶¶ ¶¶¶ ___¶¶¶¶ ¶¶¶¶ ¶ (_.:._)¶__¶¶¶ ¶¶ ___¶¶¶ ¶¶¶¶¶¶_¶¶¶ ¶¶¶___¶¶ ¶¶ _¶¶¶¶ ¶¶¶¶___¶¶¶ ¶¶¶¶____¶¶¶ ¶¶¶¶¶¶¶¶____ ¶¶¶ ¶¶¶¶_____¶ -_____--------_¶¶¶¶¶¶¶¶¶ -----_____---_¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ----____-----_¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ___|___|___|_____|___|___|___|___ __|___|___|____|___|___|____|__|__ ___|___|___|____|___|___|_|__|___|_ __|___|___|____|___|___|___|___|__ براي تو عزيز

مامان پارسا جون
5 تیر 90 2:45

سلام عزیزم خیلی خیلی ناراحت شدم فقط از خدا برات طلب صبر میکنم خدا روحشونو قرین رحمت کنه

سما
6 تیر 90 3:17

سلام گلم بهتری ؟ مامان چطوره می دونی که باید خیلی مواظب مامانت باشی تو این شرایط

مامان آريا
6 تیر 90 13:53

گفتم يه حالي ازت بپرسم خوبي عزيزم بهتري

مامان آريا
7 تیر 90 11:02

عزيزم خوبي ني ني خوبه از خاطراتت بازم برامون بنويس خوشحال مي شيم مشتاقانه منتظرم

هدیه
11 تیر 90 17:59

سلام نارینه عزیزم خیلی خیلی ناراحت شدم فقط از خدا براتون طلب صبر میکنم. تسلیت میگم خانمی

مامان ماهان عشق ماشین
14 تیر 90 0:48

سلام.خدا صبرتون بده.نگو که از دستون کاری بر نمیاد.
خیلی کارا برای بچه های خواهرت میتونی بکنی.خیلی.تو رو خدا یه لحظه هم ازشون غافل نشو.نذار کسی براون دلسوزی کنه.اونا هر چقدر هم که کوچیک باشن..این غم بزرگ و این ترحمهای بیجا رو میفهمند.سعی کن شاد نگهشون داری.
من وقتی خیلی کوچیک بودم مادرم رو از دست دادم و خوب حالشون رو میفهمم.
اگر کمکی خواستی خبرم کن.

مطمئنا به کمک و راهنمایی شما نیاز دارم ... خوشحال میشم باهاتون در ارتباط باشم

مامان نازنين
12 مرداد 90 2:46

سلام دوست جديدم تازه با وبتون آشنا شدم و يك دو ساعتي است كه همه مطالبتون رو خوندم ولي تو اين پست نتونستم جلو خودم رو بگيرم ساعت 3 نيمه شب است و من با تك تك جملاتت اشك ميريزم اميدوارم كه خدا صبر به تو و خانواده ات بدهد

از آشناییتون خوشحالم مامانه مهربون ... انشالله هیچوقت چشماتون رنگ غم رو نبینه

مامان ماهان
26 مرداد 90 9:57

سلام عزیزم با خوندن کلمه به کلمه نوشته هات ناراحت شدم و اشک تو چشمم حلقه بست نمیدونم چی بگم اینجور وقتا واژه کم میاد خدا بیامرزه و صبر بهتون بده

خاله ی امیرعلی
12 بهمن 90 0:58

سلام نارینه جون
من میشه گفت 6یا7 ماه پیش به وبلاگت اومده بودم و این پستت رو خونده بودم ولی ادرستو یادم رفته بود و نمیدونستم مال شماست تا امروز دلم میخواست اون وبلاگ رو پیدا کنم و حالا...
یادمه اون شب برا معصومه جان اشک ریختم ...روحش شاد خیلی با جزیئات کامل نوشته بودی خدا به مامان و بابات صبر بدهد
خوشحالم که وبلاگی رو که خیلی وقته دنبالشم پیدا کردم

سلام عزیزم ... ممنونم که باهام همدردی میکنید ... انشالله همیشه شاد باشید

خاطرات من و باباش...!

بازگشت همه به سوی اوست ...

نظرات (22)

مطلب بعدی

مطلب قبلی