خاطرات من و باباش...!

خدایا به امید محتاجم   یه ماه گذشته ..... به امید نیاز دارم ....امیدی که هیچ کس جز خودم نمیتونه بهم بده هرچند خاطره روزای قبل از ذهنم پاک نشده ولی میخوام دوباره به روزای خوشی زندگی برگردم به روزایی که هنوز برای پیداشدن قدمهای کوچولوت روزشماری میکردم     از امروز برای تو مینویسم برای کودکم .... برای تو مینویسم ... سلام عزیزم این اولین یادداشت مامان برای توئه که با یه خبر خوب شروع میشه برات یه رفیق کوچولو پیدا شده   !!! دایی جونت داره بابا میشه ...

بنام خداوند زیباییها     عاقبت در یک شب از شبهای نور کودک من پا به دنیا مینهد آن زمان بر من خدای مهربان نام شورانگیز مادر میدهد   خدا میدونه این شعرو چندبار با خودم زمزمه کردم تا شاید دلم آروم بگیره تا امید از دست رفته ام برگرده آخه روزای سختی بود برام..... همه کارایی که ناخواسته کرده بودم مدام جلوی چشام بود و دردم رو بیشتر میکرد یاد روزایی میافتادم که بی دلیل میل به مادر شدنم رو سرکوب کردم و همش منتظر روزی بودم که بتونم اولین قدم رو برای نزدیکتر شدن به تو بردارم کلی برنامه ریزی داشتم واسه روز و ماه و سال تولدت .... ...